Bilmezsin...
Gecelerden gecelere sızar karanlığım
düşler uyanır göğsümde
bedenim tarumar olur
iniltilerimden sarsılır yer,gök
leyl susuşlarıyla mühülenir dilim
mazlum bakışım ezilir yokluğunun ortasında
çehremde gülüşlerim eskir
zemheriye döner alnımdaki kader yazgısı
savrulup dururum sert boralarda
izinsiz gezinirim kentinin sokaklarında
namlunun ucunda ben
vurulan Sen olursun
kan tutar aşkımı
azgın ırmaklar gibi dökülür yaşlarım
nisan yağmurları engel olmuyor;
bu ayın ayrılık kokusunu dindirmeye