Ülkemizde amcalar, teyzeler, ablalar hiç bitmez... her yerde vardırlar... sürekli de kızarlar zaten...
Çünkü bir çocuk ne zaman yaramazlık yapsa, annesi veya babası, o kaçınılmaz cümleyi söyler:
"Şişşştttt... Dur yapma kızım... Bak amca kızıyor..."
Amcanın kızması bir şey değil de, keşke her şey sadece amcanın kızmasıyla sınırlı kalsa!..
Amca kızar... çocuk bildiğini okur...
Teyze kızar... çocuk bildiğini okur...
Abi kızar... çocuk yine bildiğini okur...'
Çocuklar dünyanın en tatlı varlıkları. Onların olmadığı bir hayat, cıvıltılarının olmadığı bir ortam, neşe dolu kahkahalarının çınlatmadığı bir dünya, gülücüklerinin olmadığı bir evren ve nefeslerinin olmadığı bir kainat düşünemiyorum bile. İnsanlar için Allah'ın en büyük hediyesi çocuklarımız. Onlarla sevinip onlarla gülüyoruz. Mutlulukları mutluluğumuz, hastalıkları hastalığımız oluyor. Minicik bir tebessümleri için gözümüzü kırpmadan dünyayı ayaklarına sermeye çalışıyoruz. Varlıkları, hayatımızın anlamı oluyor çoğu zaman.
Yaşamaktan bıkmış insanların, evlatları için yeniden doğduğuna şahit olmayanlarımız var mı?
Kaçımız onlar için gecelerce uykusuz kalmadık? Kaçımız kara gözlerindeki yaşları dindirmek için uğraşıp yorulmadık?
Kaçımız üstlerini örtmek için, geceler boyu uykumuzdan olmadık? Kaçımız?..