Sen!
Sen zincirlerde bağlansanda dostluğunu gecelerde faş et! Aşk yolunda ölmeye gelsende vefânı “lâ ilâhe illallah” busenle ölümsüzleştir! Açlık miğdene vursada sen ruhunu Aşk’ın sofrasında doyur!
Nerede o yeminler? Nerede o duağı açılmamış geceler? Nerede o fistanı henüz yere değmemiş heceler? nerede? Nerede, doğdugu gece kelâma saklanan bilmeceler? Nerede cepheden geri dönmeyen Şehit olmuş sözler? Hüdâya yemin olsun ki halvete çekilmiş erenlerin, lafızların atıflarından bile başları döner.. keşke O halvetin baş döndürücü iştiyâkinda Aşk’a sermest olanlardan olsaydın!
Sen gökte ki kameri seyre dalsan da kelâmın kaleme naz eden edâsı kesilir. Ne kaf! Ne mim! Nede ra! Mâna âleminin tılsımıdır. Elif! Elifi idrak edenler kelâmı çözerler. Ondan mahrum olanlar ise gerisinde bir ömür tüketirler! Yazık!